-Ντριν, ντριν, ντριν!!!! Χτύπαγε το ξυπνητήρι, δεν μπορούσα να το ακούσω ούτε για αστείο. Κοιμόμουν πάρα πολύ βαθιά, είχα ξενυχτίσει χτες βράδυ και για αυτό δεν μπορώ να το ακούσω. Που θα πάει όμως θα το ακούσω αλλά μπορεί και όχι επειδή βλέπω ένα φοβερό όνειρο. Στα ξαφνικά όμως έτσι όπως κοιμαμε και βλέπω το όνειρο μου ακούω κάτι μεγάλες φωνές.
-Ace ξύπνα!!! Έλα να φας το πρωινό σου οπού μπορεί σε λίγο να γίνει μεσημεριανό αν συνεχίσεις να κοιμασε!!! Ήταν η μάνα μου και με τα λόγια της ξύπνησα αμέσως, έχει μια πολύ βαριά φωνή οπού μπορούν να την ακούσουνε άλλα 2 με 3 σπίτια.
Ξύπνησα εγώ μετά, το έκανα βασικά επειδή αν συνέχιζε να μιλάει η μάνα μου θα ακουγόταν σε όλη την γειτονιά και δεν θα ήταν ωραίο αυτό το πράγμα. Πήγα μετά κάτω στην τραπεζαρία οπού είχε το πρωινό και έκατσα για να φάω. Ο πατέρας μου στεκόταν δίπλα μου και με κοίταζε κάπως άγρια, δεν μου άρεσε και τόσο. Έφαγα γρήγορα και μετά έφυγα από το σπίτι.

Την στιγμή που βγήκα έξω από το σπίτι δεν ήξερα τι να κάνω, ήταν ένα λιμάνι μπορείς να πεις η πόλη που εμένα. Ωραία είναι αλλά λίγο βαρετά, σε αυτό τον κόσμο υπάρχει μαγεία η οποία μου φαίνεται πολύ φοβερή και για αυτό τον λόγο θέλω να μάθω μαγεία αλλά δεν ξέρω τι. Υπάρχουν ένα σωρό μαγείες σε αυτό τον κόσμο, είμαι ακόμη μικρός, μόλις 11 ετών είμαι τώρα οπότε έχω ακόμη δρόμο μπροστά μου αν θέλω να μάθω μαγεία και να μπω σε μια νόμιμη συντεχνία. Αφού δεν ήξερα τι να κάνω περπάτησα λίγο παραπέρα και βρήκα ένα παγκάκι, πήγα σε εκείνο και ύστερα έκατσα. Όταν έκατσα άρχισα να σκέφτομαι πολλά και διάφορα πράγματα για το μέλλον μου. Έτσι όπως καθόμουν κάθισε και ένας μεγάλος, το άφησα για λίγο επειδή δεν είναι το παγκάκι μόνο δικό μου αλλά φαινόταν κάπως περίεργος εκείνος. Και για αυτό το λόγο αμέσως τα ανταγκλαστικα μου άρχισαν να δουλεύουν και σηκώθηκα για να φύγω. Καλύτερα να έφευγα επειδή μπορεί να βρω μπελά αν καθίσω παραπάνω.

Όμως εκείνος άρχισε να με ακολουθάει, τι έγινε ρε παιδιά σκέφτηκα από μέσα μου. Έχω ακούσει για ανθρώπους οπού προσπαθούν να απαγάγουν παιδιά αλλά δεν το περίμενα να γίνει αυτό σε μένα. Βασικά δεν ξέρω επειδή μόνο τον βλέπω να με ακολουθεί αλλά που ξέρω εγώ ότι θέλει να μου κάνει κάποιο κακό. Έτσι σκέφτηκα κάτι πονηρό, άρχισα να τρέχω γρήγορα και ύστερ κρύφτηκα μέσα σε έναν στενό τοίχο. Εκείνος δεν με είχε δει και μετά σταμάτησε να με ακολουθεί.
-Στο καλό!!!! Που πήγε εκείνο παιδί!!!!! Όπως ακριβώς το είχα καταλάβει, με ακολουθούσε. Δεν ήξερα το γιατί όμως και για αυτό έπρεπε να δράσω πολύ γρήγορα. Μετά εκείνος είχε αρχίσει να ψάχνει, είχα βρει την ευκαιρία μου και για αυτό βγήκα από την κρυψώνα μου και έπιασα ένα κοντάρι. Με εκείνο το κοντάρι έτρεξα γρήγορα προς εκείνον τον άντρα και τον βάρεσα στο κεφάλι. Εκείνος έπεσε αναίσθητος, είχε πολύ κόσμο γύρω και είδαν κιόλας αυτό που έγινε. Δεν ήθελα να λένε κάτι για μένα. Πήρα τον άντρα εκείνο στην πλάτη μου και ύστερα άρχιζα να τρέχω.

Τον είχα πάει εκείνο τον άντρα σε μια γωνία και άρχισα να τον ρωτάω γιατί με κατασκοπουσε, αν ήθελε να με απαγάγει και για ποιο λόγο.
-Λοιπόν γιατί με ακολουθούσες ε???? Εκείνος δεν μίλαγε και για αυτό είχα αναγκαστεί να τον κάνω να μιλήσει. Εκείνος κάπως φοβόταν αλλά εγώ είμαι ένα παιδί μόνο, δεν υπάρχει λόγος να φοβάται εμένα. Δεν άκουγα καθόλου ήχο από εκείνον άλλο πια, άρχισα να φοβάμαι. Δεν ήξερα τι είχε γίνει, σκέφτηκα μετά κάτι αλλά δεν ξέρω κιόλας επειδή είναι αδύνατον να είναι εκείνο.
Είχα βάλει το κεφάλι μου στην καρδιά του για να δω αν κάνει χτύπους, με λίγα λόγια είχα σκεφτεί αν είναι πεθαμένος αλλά μάλλον θα είναι η φαντασία μου. Και εκεί που έβαλα το κεφάλι μου για να ακούσω τους χτύπους δεν άκουγα τίποτα και αυτό σήμαινε μόνο ένα πράγμα, είναι νεκρός. Πετάχτηκα μετά όρθιος και πήγα μακρυά από εκείνον, δεν είχα καταλάβει πως είχε πεθάνει. Τον είχα βαρέσει στο κεφάλι με εκείνο το κοντάρι αλλά δεν το είχα κάνει τόσο δυνατά ώστε να βγάλει αίμα. Θα πρέπει μάλλον να δω καλύτερα, έτσι και έκανα. Παρατήρησα αίμα από το στόμα του, είχε δαγκώσει την γλώσσα του και πέθανε στην στιγμή. Για να το κάνει αυτό δεν ήθελε καθόλου να μου πει γιατί με ακολουθούσε αλλά από αυτή την ιστορία κάτι τρομερό μάλλον θα γίνει και περιλαμβάνει και μένα μέσα.

Είχα αρχίσει να φοβάμαι λιγάκι, αμέσως άρχισα να τρέχω... πήγαινα προς το σπίτι μου και να κλειδαμπαρωθω, είχα τρομοκρατηθεί. Είμαι δυνατός μπορείς να πεις, μπορώ να τα βάλω με εκείνους αλλά με τον άλφα η τον βήτα τρόπο με καταφέρουν και με πιάσουν δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει. Εκείνοι μάλλον θα προσπαθούν να απαγάγουν παιδιά ώστε να τα πουλήσουν για να πάρουν λεφτά, δεν ξέρω πόσα θα κερδίσει ένας από ένα παιδί αλλά πρέπει να κάνω κάτι για να μην γίνει αυτό σε μένα.
Όταν είχα φτάσει στο σπίτι μου αμέσως άνοιξα την πόρτα και πήγα πάνω στο δωμάτιο μου. Η μάνα μου με είχε δει να τρέχω έτσι και την ανησύχησα λιγάκι, πήγε αμέσως να με ακολουθήσει. Την στιγμή που είχα φτάσει στο δωμάτιο μου είχα κλείσει την πόρτα δυνατά και μετά έκατσα στο κρεβάτι μου. Άκουσα σε λιγάκι ένα χτύπο στην πόρτα μου και φώναξα δυνατά.
-Ποιος είναι!!!!! Την τρόμαξα την μάνα μου επειδή ποτέ δεν είχα φωνάξει έτσι, μπορεί να κάνω διάφορα πράγματα αλλά ποτέ κάτι τέτοιο. Εκείνη μετά μπήκε μέσα.
-Γιατί κάνεις έτσι??? Με ρώταγε, δεν μπορούσα να απαντήσω, ήξερε ότι κάτι πήγε στραβά και για αυτό το λόγο βγήκε έξω.

Είχα χάσει τα λογικά μου, χτύπαγα το κεφάλι μου από εδώ και από εκεί. Φοβόμουν κιόλας μην ξέρουν που είναι το σπίτι μου επειδή αν ξέρουν τότε τα πράγματα είναι χειρότερα από τι φαίνονται. Κοίταζα από το παράθυρο μπας και δω κάτι αλλά δεν έβρισκα ούτε έναν, αυτό ήταν καλό. Λίγο ο φόβος μου είχε φύγει, είχα ησυχάσει αλλά έμεινα ήσυχος μέχρι να ακούσω ένα κουδούνι. Αμέσως τρομοκρατήθηκα πάλι, από τι φαίνεται ο φόβος δεν μου είχε φύγει καθόλου επειδή αν δεν μου είχε φύγει θα ήμουν μια χαρά. Τώρα νομίζω ότι είναι εκείνοι αλλιώς θα νόμιζα ότι είναι κανένας φίλος η συγγενής η ακόμη και γνωστός.
Ήταν η δεν ήταν εκείνος αμέσως κατέβηκα κάτω ώστε να μάθω ποιος είναι, είχα κρυφτεί κάτω από το τραπέζι για ασφάλεια. Ο πατέρας μου όμως με είχε δει και είχε παραξενευτεί, δεν είχε καταλάβει γιατί το κάνω.
Η πόρτα είχε ανοίξει αλλά δεν άνοιξε πέρα ολόκληρη για να μπορέσω να δω ποιος στα αλήθεια είναι.
Και τελικά ήταν ένας γείτονας από δίπλα και μας είχε φέρει ένα δώρο. Η ανησυχία είχε φύγει εντελώς τώρα πια, δεν είχα άλλο άχγχος, εκείνο το γεγονός ήταν απλά της στιγμής.

Το βάρος είχε φύγει από πάνω μου, οι λόγοι οπού είχα αρχίσει να φοβάμαι ήταν πολύ αλλά ο πιο κύριος είναι ότι μάλλον θέλουν να με απαγάγουν και δεν θα είναι κάνα δυο με τρεις. Στα σίγουρα θα είναι παραπάνω αλλά κάτι τέτοιο δεν βλέπω πια, ήμουν εντάξει τώρα. Άρχισα να πηγαίνω προς το δωμάτιο μου για να ξαπλώσω ώστε να ησυχάσω πιο καλά. Είχαν γίνει πολλά σήμερα αλλά όλα πια είναι στο παρελθόν η έτσι μάλλον πίστευα.
Καθώς πήγαινα προς το δωμάτιο μου άρχιζα να βλέπω κάτι άντρες να έρχονται προς τα εδώ κάπως γρήγορα, δεν ήξερα πως τα κάνουν. Φαινόταν σαν μαγεία, δεν είχα δει ποτέ μου πραγματική μαγεία με τα ίδια μου τα μάτια ώστε να το πιστέψω αλλά δεν γίνετε να μην πιστέψω κάτι τέτοιο επειδή το βλέπω ζωντανά. Όταν το κατάλαβα αμέσως άρχιζα να πηγαίνω προς το μέρος οπού ήταν οι γονείς μου για να τους το πω και καθώς πήγαινα πρόσεξα κιόλας κάπως ότι είχα κάτι σαν ξίφη. Αν όντως είναι ξίφη μπορεί τότε και να μας σκοτώσουν, δεν θα το αφήσω όμως να συμβεί αυτό το πράγμα.
-Μαμά, μπαμπά προσέξτε!!! Φώναξα αλλά εκείνη αντί να με ακούσουν έλεγαν τα δικά τους.
-Πάλι φωνάζεις Ace!!! Και πριν μου είχες φωνάξει αλλά το άφησα, τώρα όμως δεν θα γίνει κάτι τέτοιο αυτές οι λέξεις ήταν οι τελευταίες οπού είχε πει η μάνα μου επειδή ξαφνικά πέρασε μέσα από το κεφάλι της μια λεπίδα με αποτέλεσμα να πεθάνει. Όταν είχε πέσει κάτω είχα χάσει τα λογικά μου εντελώς αυτή την φορά, δεν μπορούσα να το πιστέψω. Η μάνα μου είχε πεθάνει, πάντοτε ήταν μια γυναίκα οπού μπορεί να μην ήταν τόσο καλή επειδή μου φώναζε αλλά το έκανε για το κάλο το δικό μου. Δεν ήθελα να γίνει το ίδιο στον πάτερα μου και στον αδερφό μου τον μικρο, βασικά ιδικά στον αδερφό μου τον μικρο τον Luffy.

Ο Luffy ήταν ο μοναδικός αδερφός οπού είχα, δεν ήθελα να τον χάσω αλλά δεν ήθελα κιόλας να χάσω και τον πάτερα μου. Πήγε να του επιτεθεί κιόλας ένας αλλά τον απότρεψα πριν όμως ενεργοποιήσει την μαγεία του επειδή αν το είχε κάνει δεν θα προλάβαινα.
-Πάτερα πήγαινε πάρε τον Luffy και τρέξε μακρυά!!! Του έλεγα καθώς κράταγα τον άλλον, εκείνος αμέσως είχε πάει στο δωμάτιο του Luffy για να τον πάρει. Μέσα σε 2 με 3 λεπτά είχαν βγει έξω, ο Luffy ήταν ακόμη μικρός, μόλις 7 ετών. Δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι αν πήγαιναν να του κάνουν κακό.
-Πάτερα που πάμε, η μαμά γιατί είναι κάτω στο πάτωμα με κοκκινα σχεδόν παντού... ο αδερφός τι κάνει με εκείνους εκεί??? Ρώταγε ο Luffy συνεχεία τον πάτερα.
-Δεν μπορώ να σου πω τώρα, είσαι ακόμη μικρός έτσι όπως ήταν έτοιμοι να βγουν προς τα έξω τότε μπαίνουν στο σπίτι μας άλλοι 2, τα προβλήματα όλο και πιο μεγάλωναν. Δεν ήξερα τι να κάνω πια, έδωσα κλωτσιά στον έναν και ήμουν έτοιμος να πάω στους άλλους δυο που είχαν έρθει αλλά δεν είχα καταλάβει ότι ερχόταν ένας ακόμη από έξω οπού εκείνος με το που ήρθε είχε πάρει το κεφάλι του πατέρα. Είχε πέσει το σώμα του πατέρα με τον luffy κάτω στο πάτωμα.

Αδερφέ γιατί το κεφάλι του είναι βγαλμένο από το σόμα του πατέρα και γιατί έχει παντού κόκκινα όπως είναι στην μαμά, αδερφέ φοβάμαι λίγο... τα λόγια του Luffy άρχιζαν να με στεναχωρούν λίγο επειδή τώρα κατάλαβα τι ακριβώς είχα όσο ήταν οι γονείς μου ζωντανοί και δεν το εκτιμούσα καθόλου με αυτά που έκανα. Αλλά όλα αυτά δεν υπάρχουν πια και επειδή το κατάλαβα άρχισα να έχω πολύ θυμό μέσα μου επειδή σκότωσαν τους γονείς μου οι οποίοι ήταν άνθρωποι οπού νοιαζόντουσαν για μένα. Οι οικογένεια αυτή διαλύθηκε πια η μάλλον σε αυτή την πόλη δεν πρέπει να μείνουμε πια επειδή δεν θα περάσουμε καλά αν καταφέρουμε να σωθούμε από εδώ εγώ και ο Luffy.
Δεν είχα συγκρατηθεί άλλο σκεφτόμουν τι είχε γίνει στους γονείς μου και όσο σκεφτόμουν τόσο ήθελα να τους σκοτώσω όλους εκείνους οπού το έκαναν αυτό το πράγμα, δεν με ένοιαζε αν δεν μπορούσα επειδή ήταν πιο δυνατοί επειδή τους ήθελα νεκρούς. Πήγα να τους κάνω επίθεση αλλά τότε όπως πήγα να χώσω μια μπουνιά στον έναν με πιάνουν δυο από τα χέρια, δεν μπορούσα να κάνω κάτι ώστε να απελευθερωθώ. Με κράταγαν δυνατά και ύστερα πλησίαζαν προς τον αδερφό μου. Με το που είδα να πηγαίνουν προς τα εκεί άρχισα να βάζω λίγο πιο πολύ δύναμη για να καταφέρω να πάω δίπλα του ώστε να τον βοηθήσω αλλά μάταια ήταν.
-Μην πλησιάζεται τον Luffy!!! Το μόνο που μπορούσα να κάνω είναι να φωνάξω.
-Luffy σήκω και τρέχα!!! Του φώναζα αλλά εκείνος δεν καταλάβαινε και για αυτό είχε καταφέρει ο άλλος να πιάσει τον Luffy.

Νομίζω τώρα πως τα έχω χάσει όλα, έπιασαν τον αδερφό μου και μένα. Δεν ξέρω τι θα μας κάνουν, μπορεί και να μας σκοτώσουν αλλά δεν το νομίζω κιόλας επειδή αν είναι οι ίδιοι σαν και εκείνος οπού με κυνηγούσε πιο πριν τότε θα θέλουν να μας απαγάγουν οπού το πέτυχαν επειδή δεν μπορώ να κάνω κάτι αυτή την στιγμή. Φοβόμουν όμως ότι μπορεί τον Luffy να τον σκοτώσουν και μένα να με αφήσουν ζωντανό, αν είναι έτσι δεν θέλω να ζήσω ξέροντας οτι όλη οι οικογένεια μου θα έχει πεθάνει. Ήμουν πολύ τρομαγμένος.
-Δες τον τρέμει από τον φόβο του, χαχαχαχαχ!!! Γέλαγε ο ένας.
-Μην ανησυχείς και τους δυο σας θα σας βάλουμε σε καλή χρήση αλλιώς δεν θα μπαίναμε στον κόπο να σκοτώσουμε εκεινους τους ανθρώπους αλλά βλέπεις αν κάποιος δεν είχε σκοτώσει έναν δικό μας τότε δεν θα είχε γίνει μάλλον κάτι τέτοιο όπως το είχα καταλάβει ήταν μαζί τους.
-Κάνεις ένα πολύ μεγάλο λάθος όμως, δεν το σκότωσα εγώ... αυτοκτόνησε ο ίδιος εκείνος φαίνεται δεν με είχε άκουσε, με είχε απορρίψει. Εγώ ακόμη πάλευα αλλά ήταν μάταια. Με είχαν πάει δίπλα στον αδερφό μου, του κράταγα το χέρι του γερά και εκείνος το ίδιο αλλά μετά από λίγο μας χώρισαν με το ζόρι.
-Αδερφέ μην φεύγεις!!! Έλεγε ο Luffy, όλα αυτά τα έβλεπαν όλη η γύρω σχεδόν αλλά δεν έκαναν τίποτα για να τα αποτρέψουν, τόσα χρόνια εδώ και δεν βοηθάνε. Ο γείτονας οπού μας είχε φέρει το δώρο εκείνο είχε φύγει από προπολου λες και μόνο οι οικογένεια μου είχε γίνει στόχος. Τα δάκρυα έπεφταν σαν νερό από τα μάτια μου, μπορεί κιόλας να ήμασταν σαν ξένοι σε αυτούς τους ανθρώπους οπού ξέρουμε χρονιά, κάθε ελπίδα από μέσα μου είχε σβηστεί. Με χτύπησε κιόλας ένας στον λαιμό μου οπού μετά έπεσα αναίσθητος, τι θα απογηνουμε τώρα δεν είχα ιδέα.


τελος

Όνομα χαρακτήρα: Ace
Jewels: 8.000
P.O.M points: 8
Xp: 20
Σχόλια: H ιστορία σου καλή ήταν .δεν εχω καποια παρατήρηση πρόσεχε λίγο που βαζεις τελειες και κώματα . περιμένω με ανυπομονησία την επομένη ιστορία σου